[ و چون دهقانان انبار هنگام رفتن امام به شام او را دیدند ، براى وى پیاده شدند و پیشاپیش دویدند . فرمود : ] این چه کار بود که کردید ؟ [ گفتند : عادتى است که داریم و بدان امیران خود را بزرگ مى‏شماریم . فرمود : ] به خدا که امیران شما از این کار سودى نبردند ، و شما در دنیایتان خود را بدان به رنج مى‏افکنید و در آخرتتان بدبخت مى‏گردید . و چه زیانبار است رنجى که کیفر در پى آن است ، و چه سودمند است آسایشى که با آن از آتش امان است . [نهج البلاغه]
مشکات

گاهی ...

بی آنکه خواب سفید کاغذ را بر هم بریزم ، با قلمم او را نوازش میدهم .

نمی دانم وقتی در آیینه چشمانم ، خود را نگریست ، 

                                            خواهد گریست ؟

یا بی آنکه پاک کن را صدا کند ‌، از شادی با تـــراش ، 

                                             خواهد رقصید ؟


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط محمود علیمرادیان 96/2/2:: 9:32 صبح     |     () نظر